Ceren'in Dünyası: Biz Beraber Olunca...

Ölüm,hayatta olmanın bedelidir.

Hayatsa ölüme razı olmanın ödülü.

En kaba tahminle,ölüp yalnızca toprağa dönüşmekle kaldığımızı kabul edecek olursak,ölüm hakikaten de yalnızca canlıların meselesidir.

Karanlığın aydınlığa kavuştuğu o yerde beraberdik. Beraber olmaktan kastım yan yana olmak değil tabii biliyorsunuz. Zaten onca yılı toplasak belki beş yıl aynı evde yaşamışızdır. Olsun biz onu yirmiyle çarpıp yüz yıl yaparız,bizim ihtiyacımız olan şey bu çünkü. Belki yüz yıl belki bin yıl...

Biz beraber olunca yani;kalplerimiz bir atınca bir yudum ekmekle doyardık,fazlasında gözümüz olmazdı. Gözümüz olsa da elimizde olmazdı zaten. Ama üzülmezdik. Dedim ya beraberdik çünkü.

Biz beraber olunca,her şey iyileşirdi. En amansız hastalıklar bile hatta. Çünkü öyle demişti bana.
"Siz yanımdasınız ya,ne acım kaldı ne ağrım"
Ee bu ne demek? Demek ki sevgi iyileştiriyormuş,daha çok seveyim,en çok ben seveyim öyle bir seveyim ki herkes sevmeyi sevsin.Sevdikçe güzelleşsin her şey. Bu öyle bir sevmekti çünkü.

Biz beraber olunca, kahvelerimiz hep soğurdu. Soğusa da içerdim. Şimdi soğuyan her şeyden nefret ediyorum. Kahve ikramından bir anda rakı sofrasına geçilirdi. Sofraya geçilirdi de yaşanılanları geçirmeye yetmezdi. Geçmiş de bizimle beraber otururdu. Biz de ayıp olmasın diye geçmişe kadeh kaldırırdık. Ben kahveyle eşlik ederdim ama olsun. Kahve de geçmişe içilebilirdi dimi?

Biz beraber olunca, bağıra bağıra susardık. Gözlerine bakınca insan hüzünden,yorgunluktan başka bir şey göremezdi. Ben o gözlere biraz olsun huzur vermek için susardım. O konuşurdu,gözlerinle. Yaşadığı bütün kötülükleri unutsun diye susardım.

Biz beraber olunca,çok büyük sarılırdık. Büyük sarılmak ne demek? İşte öyle büyük ki tabiri yok. Hasta kalbini,kalbimde hissederdim.

Biz beraber olunca,evin ışıkları sönmezdi hiç. Sönerse...

Sonra,çok sonra şu odanın ışıkları bir yansa hayatta olduğunu bileceğim. Sonra bu bilgi,bir ömür boyu senin hayalini kurmam için yetecek. Yere düşen perdelerle beraber kızlarını da kaldırsan keşke.

Gözlerinin yorgunluğu geçti,hüznü geçti. Cansız yatarken gördüm bunu. Görmeseydim keşke ama gördüm. Bu görmek var ya Baba,her gözümü kapattığımda kör olmama sebep oldu. Her gece ağlayarak kan ter içinde uyandığım,her yerde seni aradığım,her seste,her kokuda seni aradığım yıllar geçmiş. Yıllar geçmiş de başka bir şey geçmemiş.

Özür dilerim baba,iyi edemediğim için.
Özür dilerim baba,seninle beraber geçmişe kadeh kaldıramadığım için.
Özür dilerim baba,yorgunluğunu alamadığım için.
Özür dilerim baba,daha büyük sarılamadığım için.
Özür dilerim baba,odanın ışıkları söndüğü için..

.